Brzmi Znajomo

Rozmowy o życiu | Inspirujące wywiady

Alternatywny panel boczny
  • Strona Główna
  • O mnie i o sobie
  • Napisz do mnie
  • Współpraca
  • Strona Główna
  • O mnie i o sobie
  • Napisz do mnie
  • Współpraca

Rozmowa z…

Adam Ragiel Agnieszka Boeske Agnieszka Sikora Andrzej Hurny Anna Archacka-Siermińska Anna Dzieduszycka Anna Kusiak Bartek Jędrzejak Bartłomiej Bobrowski Damian Drążek Danuta Augustyniak Dave Nilaya Dawid Gwoździk Dominika Polak Ewa Błaszczyk Filip Nowobilski Helena Norowicz Huseyin Celik Jasiek Mela Joanna Kondrat Katarzyna Kowalska Katarzyna Werner Krzysztof Antkowiak Krzysztof Jackowski Magdalena Yildirim Marcin Kwaśny Marcin Nierubiec Marek Sekielski Michał Zieliński Mohammadreza Rezazadeh Patrycja Borzęcka Piotr Jacoń Piotr Strzeżysz Podróżovanie Wioleta Więckowska Łukasz Kachnowicz

  • “NIE MA ZDJĘCIA WAŻNIEJSZEGO NIŻ ŻYCIE CZŁOWIEKA. NIE MA MATERIAŁU WAŻNIEJSZEGO NIŻ LUDZKIE ŻYCIE” – MICHAŁ ZIELIŃSKI

    Mówi, że jest dziennikarzem, a fotografia jest jego pasją. Stara się unikać określenia “fotoreporter wojenny”, choć przez 7 lat poprzez zdjęcia opowiadał historię konfliktów zbrojnych i ludzi, którzy musieli żyć w rzeczywistości, której sami nie wybrali. On…

    dowiedz się więcej

Tu i teraz

  • “BYŁEM UTKANY Z LĘKÓW” – MARCIN KWAŚNY 22 października 2024
  • “DOM JEST PODSTAWĄ. JEŚLI NIE MA TEGO FUNDAMENTU, WSZYSTKO SIĘ CHWIEJE” – AGNIESZKA SIKORA 21 października 2024
  • “WIEM, ŻE MOJA RODZINA MNIE KOCHA, CHOĆ JESTEM DLA NICH ZDRAJCĄ” – HUSEYIN CELIK 20 lipca 2024

Poznaj…

Adam Ragiel Agnieszka Boeske Agnieszka Sikora Andrzej Hurny Anna Archacka-Siermińska Anna Dzieduszycka Anna Kusiak Bartek Jędrzejak Bartłomiej Bobrowski Damian Drążek Danuta Augustyniak Dave Nilaya Dawid Gwoździk Dominika Polak Ewa Błaszczyk Filip Nowobilski Helena Norowicz Huseyin Celik Jasiek Mela Joanna Kondrat Katarzyna Kowalska Katarzyna Werner Krzysztof Antkowiak Krzysztof Jackowski Magdalena Yildirim Marcin Kwaśny Marcin Nierubiec Marek Sekielski Michał Zieliński Mohammadreza Rezazadeh Patrycja Borzęcka Piotr Jacoń Piotr Strzeżysz Podróżovanie Wioleta Więckowska Łukasz Kachnowicz

brzmiznajomo.pl

brzmiznajomo.pl
Ostatnio monopol mają tutaj tematy kryminalne. Dz Ostatnio monopol mają tutaj tematy kryminalne. Dziś jeszcze jeden. Ważny. *** „Dostaje jeden lub dwa silne uderzenia w głowę. Żyje, ale obrażenia mózgu są tak poważne, że Paweł nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. Zapada w śpiączkę. Umiera po 3 latach, 3 miesiącach i 3 dniach od momentu brutalnego pobicia. Dziś mija ponad 16 lat od tragicznego zdarzenia i przez cały ten czas sprawiedliwości nie stało się zadość. […] Mieszkańcy Zelowa podzieleni są na dwa obozy. Jeden z nich stoi za żoną Pawła, uznając za morderców jego brata i ojca. Drudzy – stoją murem za tymi ostatnimi. W miasteczku panuje jednak zmowa milczenia. Może strach? - Myśleli, że nas zniszczą. No i praktycznie zniszczyli. Jeszcze żyjemy, ale co to za życie… – mówi pan Władysław. - Macie jeszcze nadzieję? – pytam. - Stawiamy już wszystko na jedną kartę. Podbijemy nagrodę. Może prawdę da się jednak kupić? – zastanawia się ojciec Pawła. - Ktoś mi kiedyś powiedział, że nawet jeśli sprawcy nie zostaną ukarani przed sądem, to przyjdzie taki czas, kiedy jeszcze za to odpowiedzą. W ten czy inny sposób… – dodaje Marcin. Milknie. Po chwili mówi: - Zastanawiamy się czasem, za co tak cierpimy… Może za jakieś błędy poprzednich pokoleń? Może nasze rodziny gdzieś, kiedyś, w jakiś sposób zawiniły i teraz my spłacamy ich długi? Nie wiem… - Najpierw Paweł, teraz żona… – mówi pan Władysław. - Mama jeszcze niedawno jeździła autem. Dziś… no widziałaś, jak jest. Obustronny zanik mózgu. Niedługo położy się do łóżka i będzie leżała tak, jak Paweł – kończy Marcin.” *** Artykuł „Mógł tak mocno nie dostać…”, który ukazał się w 4 numerze Wydania Specjalnego „Detektywa”, to artykuł, którego napisanie poprzedziło moje spotkanie z rodziną zmarłego Pawła. I choć od wydarzeń, o których rozmawialiśmy, minęło 16 lat, mówienie o nich nadal łamało głos. Wciąż łamie, bo to sprawa, która nadal nie została wyjaśniona, choć zaangażowanych był w nią tabun ludzi, łącznie z jasnowidzem Krzysztofem Jackowskim i detektywem Krzysztofem Rutkowskim. #magazyndetektyw #kryminał #archiwumx #zbrodnia #truecrime
Jest 13 maja 2023 roku. Za 18 dni Weronika ma wyda Jest 13 maja 2023 roku. Za 18 dni Weronika ma wydać na świat swoje pierwsze dziecko, Kacperka. Zarówno przyszła mama, jak i jej maluszek, są zdrowi. Oczekiwanie na nowego członka rodziny zostaje jednak brutalnie przerwane. Przerwane zostało również śledztwo, które miało wskazać sprawcę tej tragedii. Bo nie jest to tragedia z przyczyn naturalnych. Rolę policji i prokuratury przejmują w tym przypadku rodzice i przyjaciele Weroniki. Ci, w przeciwieństwie do wymiaru sprawiedliwości, nigdy nie zawodzą. […] Patrzę na panią Karolinę, która wpatruje się w zdjęcie córki. Zerkam na Sandrę, która ociera łzy. Obok siedzi pan Maciej. - Wierzycie jeszcze w sprawiedliwość? – pytam. - Wierzę, że w końcu znajdzie się ktoś, kto pomoże nam w tej sprawie. Muszę w to wierzyć… – kończy mama Weroniki. - Co byście powiedzieli osobie odpowiedzialnej za śmierć Waszej córki, siostry… gdy już stanie przed Wami jako oskarżony? - Nie wiem, czy chcę mu cokolwiek powiedzieć. Wiem tylko, że muszę doprowadzić tę sprawę do końca. Dla Weroniki i Kacperka…”. *** Jakie to uczucie, gdy patrzy się na człowieka, który odebrał nam coś najcenniejszego? Odebrał życie naszemu dziecku… Co czuje się, gdy każdy dzień przeżywa się ze świadomością, że ten człowiek nie poniósł żadnej kary? Że jakieś niewidzialne siły roztaczają nad nim parasol ochronny, a on sam jest jakby nietykalny… Te pytania nosiłam w sobie zaraz po naszym spotkaniu i noszę w sobie do dziś. Dziś mam też ogromną nadzieję, że ten parasol zostanie jednak niebawem złożony. 7 października 2024 roku, niemal miesiąc po moim spotkaniu z rodziną Weroniki, Sąd Rejonowy Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu uchylił postanowienie prokuratury o umorzenie postępowania i przekazał sprawę do dalszego prowadzenia. Reportaż o tajemniczej śmierci Weroniki i jej synka Kacperka można przeczytać w Detektywie 12/2024. *** To ważny dla mnie tekst. Bardzo ważny. Mógł powstać tylko dzięki zaufaniu, jakim obdarzyli mnie rodzice oraz siostra Weroniki. Dzięki ich niewyobrażalnej sile. To tekst, który pokazuje, jak silny może być człowiek. Człowiek, który walczy o tych i dla tych, których kocha. #detektyw #kryminał #zbrodnia #truecrime
Z SERII CHWALIPIĘTA I ZDJĘCIA (NIE)POZOWANE. Zo Z SERII CHWALIPIĘTA I ZDJĘCIA (NIE)POZOWANE. Zostałam scenarzystką 😎 Kryminatorium Marcina Myszki – znacie? No pewnie znacie, bo to pierwszy i jednocześnie najpopularniejszy podcast true crime w Polsce. A kto napisał scenariusz do 340. odcinka? No kto? Ano ja 😁 I dumna jestem z tego. Chwalę się. Od poniedziałku na YouTube, Spotify i wszystkich platformach podcastowych, hula odcinek o tajemniczym zaginięciu, które wstrząsnęło Wielką Brytanią. I choć zwykle w tym miejscu zostawiam przekaz „Niech się czyta”, dziś ukłon w stronę tych preferujących słowo słuchane - „Niech się słucha!” 🎧 @marcinmyszka1 dzięki 🙌 Dziękuję za uwagę ❤ Kurtyna. #kryminatorium #marcinmyszka #podcast #kryminał #truecrime #rozwojosobisty #pierwszekotyzapłoty
Młodość – czas marzeń i planowania przyszło Młodość – czas marzeń i planowania przyszłości. Dla tych, którzy nie mają własnego łóżka i dachu nad głową, staje się ciężarem nie do udźwignięcia. Ci młodzi ludzie stojący u progu dorosłego życia, już na starcie wnoszą w nie potężny bagaż traum i lęków. Bez odpowiedniego wsparcia, trudno im uwierzyć w lepsze jutro. Gwarancję stabilności, poczucia bezpieczeństwa i przynależności młodym w kryzysie bezdomności, daje Agnieszka Sikora i Fundacja po DRUGIE. Ci, którzy za nią stoją, nie skreślają żadnego człowieka. Zapraszają go do pracy nad zmianą i walki. Walki o wspomniane lepsze jutro. Ja z kolei, nie czekając do jutra, już dziś zapraszam do lektury rozmowy, która zagościła na blogu ❤ Link w bio 🙌 @agnieszkasikoraas @po_drugie #wywiad #blog #brzmiznajomo #bezdomność #młodzież #wsparcie #fundacja #podrugie #dom #domdlamłodzieży
Kilka dni temu, Agnieszka Sikora – założycielk Kilka dni temu, Agnieszka Sikora – założycielka Fundacji @po_drugie – została laureatką IV edycji konkursu o Nagrodę „Okulary ks. Kaczkowskiego. Nie widzę przeszkód”. Bo… to kobieta, która widzi więcej. Widzi to, co dla wielu często jest niewidzialne. Bezdomność. Nie tę, którą tak dobrze znamy. Nie tę, którą widujemy na ulicy. Nie tę, która ma twarz mocno zmęczonego życiem człowieka. A bezdomność młodzieży. Tej nie widzimy, bo jej po prostu nie widać. Nie widać po młodych ludziach, że są bezdomni. Nie wyróżniają się z tłumu. Są modnie ubrani. Nie koczują w miejscach, które kojarzą nam się z dorosłymi osobami w kryzysie bezdomności. Przechadzają się po galeriach. W uszach mają słuchawki. Na ustach uśmiech. Nie mają natomiast domu. Nie mają łóżka i dachu nad głową. I właśnie tutaj do gry wchodzi @agnieszkasikoraas i jej Fundacja. Ludzie, którzy za nią stoją nie skreślają człowieka, a zapraszają go do ciężkiej pracy nad zmianą. Jak ta zmiana wygląda? Czy młodzi zawsze są na nią otwarci? Jakie możliwości mają ci, którzy nie mają dachu nad głową? Gdzie zaczyna się ich bezdomność i jak się z niej wychodzi? To wszystko i odrobinę więcej już niebawem na blogu 🫡 #bezdomność #młodzież #pomoc #dom #fundacja #podrugie #domdlamłodzieży #wywiad #blog #brzmiznajomo
Każdy z nas, od dziecka, ma te same potrzeby - by Każdy z nas, od dziecka, ma te same potrzeby - bycia kochanym, ważnym i bezpiecznym. I choć prawo do ich zaspokojenia każdy z nas ma równe, to szanse na to już nie zawsze są wyrównane. Są tacy, którym to prawo odbiera się już na samym starcie. Tę czystą białą kartkę, z którą wchodzimy w życie, oni często mają już pomiętą i zabazgraną. Ale jeśli dostaną szansę i trafią do tych cichych bohaterów ich dnia codziennego, to oni właśnie z tą miłością, uwagą i gwarancją bezpieczeństwa, pomogą im tę kartkę wygładzić i zacząć zapisywać. Dobrymi słowami. A później wypuszą ich w świat, dając im szansę na naprawdę dobre życie. I dorastanie wśród miłości, uwagi i bezpieczeństwa 👨‍👩‍👧🏠 Tymi bohaterami dnia codziennego są Katarzyna Kowalska i Rafał Nowak - założyciele Rodzinnego Domu Dziecka, których miałam zaszczyt poznać niemal 4 lata temu (zapis tego spotkania oczywiście na blogu). Od tego czasu wpadam do nich i ich mini domowników raz na jakiś czas. Na okłady serca i duszy. Oni naklejają mi niewidzialne plasterki, a ja mogę ich potulić, pomyziać, pokołysać ❤ Wczoraj historia zatoczyła poniekąd koło… Gdy poznaliśmy się te 4 lata temu, pierwsze wspólne zdjęcie zrobił nam Roman Kalinowski. Teraz pozujemy na tle fotografii jego autorstwa, a owe fotografie są częścią wystawy pt. „Piecza”, którą do 23 października można podziwiać w warszawskim Terminalu Kultury Gocław. Bohaterami wystawy są wspomniani wyżej Kasia i Rafał oraz ich Podopieczni. Ps. U nich i z nimi wzruszenie zawsze przeplata się z ogromną radością. Wczoraj było podobnie, co widać na załączonym obrazku. Na nim widać również, że dużo mrugam. Wszyscy dużo mrugamy, bo to jedyne zdjęcie, gdzie zamknięte oczy ma tylko jedno z nas 🫣 #rodzinnydomdziecka #pieczazastępcza #adopcja #dom #dzieci #nowezycie
Przeżywam, ale nie jestem w stanie postawić się Przeżywam, ale nie jestem w stanie postawić się na ich miejscu. Wczuwam się, ale nie jestem w stanie wejść w ich skórę. Wiem, że niewiele mogę. Ale mogę być. Mogę wysłuchać. Jestem więc i słucham. I choć w praktyce wszystko ma sprowadzać się do przygotowania artykułu, jego napisanie jest drugorzędne, bo na pierwszym planie zawsze jest dla mnie człowiek. Chciałabym, by o tym wiedział. Chciałabym, by ci, naprzeciwko których siadam, wiedzieli, że jestem z nimi przede wszystkim jako człowiek. Taki, który wysłucha. Taki, któremu też czasem głos więźnie w gardle i szklą się oczy (zawsze z tym walczę, bo to ponoć nieprofesjonalne). Dopiero po tym wszystkim jestem dziennikarzem, który ma do wykonania jakieś zadanie.  Ostatni tydzień przyniósł ze sobą dużo emocji. Spotkań z ludźmi, którzy na co dzień mierzą się z życiem w takiej postaci, w jakiej trudno mi go sobie wyobrazić. Spotkań z ludźmi, którzy ujmują wytrwałością. Wytrwałością, która każdego dnia podlewana jest bólem i poczuciem niesprawiedliwości. Spotkań z ludźmi, którzy nie poddają się i o tę sprawiedliwość walczą.  Wracam właśnie z kolejnego spotkania. Wracam myślami do odbytych ostatnio rozmów. I walczę tylko o jedno. O to, by się nie rozkleić.  A jak wszystko zostanie już posklejane, wrócę z zapisem tych spotkań.  #życie #wywiad #dziennikarz #człowiek #podróż #spotkania #cestlavie
Pochodzi z Turcji. W Polsce mieszka od 2018 roku. Pochodzi z Turcji. W Polsce mieszka od 2018 roku. Działa na rzecz pokoju, dialogu i praw człowieka. To w kraju nad Wisłą znalazł przestrzeń, w której może być sobą i mówić prawdę. Za głoszenie tej prawdy, nad Bosforem uważany jest za terrorystę. W Polsce chce być takim człowiekiem, co do którego ludzie nie będą mieli żadnych wątpliwości. Człowiekiem, na którego będą patrzyli i nie będą myśleli, że może im zaszkodzić. Jeszcze dwa lata temu, gdy sam siebie uważał za najgorszego, by w swoich oczach stać się nieco lepszym, narzucał sobie presję bycia najlepszym. We wszystkim. Dziś odrzuca czerń i biel, wybierając szarość – świat, w którym jest miejsce również na przyjemności… “Bo żyje się tylko raz”. O latach samotności, byciu niezrozumianym we własnej rodzinie i walce o samego siebie – @huseyincelikpl Niniejszym zapraszam w polsko-turecką podróż 🇵🇱🇹🇷 Cel – strony @brzmiznajomo.pl Kierunek – link w BIO. #wywiad #brzmiznajomo #turcja #emigracja #dom #rodzina #dziennikarz #uchodźcy #życienaemigracji #prawaczłowieka #islam
OBSERWUJ

Bard Motyw przez WP Royal.
Powrót na górę
Ta strona korzysta z ciasteczek, aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaPolityka prywatności